Αναδημοσιεύουμε σημερινό editorial στους New York Times, το οποίο επικρίνει την πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ στην Ελλάδα καθώς και την στάση της Μέρκελ και του Σαρκοζί, ενώ προβάλλει απόψεις ταυτόσημες με εκείνες του Αντώνη Σαμαρά για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Είναι η τρίτη κατά σειρά ημέρα που βλέπει το φως σε μεγάλη διεθνή εφημερίδα δημοσίευμα που προβάλλει τις απόψεις του Σαμαρά για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Να σημειωθεί ότι το editorial των NYT βλέπει το φως της δημοσιότητας την επομένη της πολυδιαφημισθείσαςσυνέντευξης του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης κ. Βενιζέλου στην ίδια εφημερίδα
Fumbling Toward Default (Αδέξιοι χειρισμοί προς τη χρεοκοπία
Η οριστική αθέτηση των υποχρεώσεων της Ελλάδας, με κοντά μισό τρις δολάρια χρέος, θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα, τις ευρωπαϊκές τράπεζες (πιστωτές) και για τους οικονομικούς οργανισμούς όπου κι αν βρίσκονται, καθώς τα CDS στο ελληνικό χρέος λειτούργησαν με το δικό τους τρόπο, μέσω των αγορών παραγώγων.
Δεν χρειάζεται να συμβεί, αλλά αν δεν υπάρξει μία αναπάντεχη επίδειξη ευρωπαϊκής πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας, η έκβαση αυτή γίνεται όλο και περισσότερο πιθανή.
Το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στη θλιβερή και συνεχιζόμενη αυτή ιστορία, γράφτηκε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας. Ύστερα από την επιμονή των ευρωπαϊκών πολιτικών ηγετών, οι σοσιαλιστές που κυβερνούν την Ελλάδα ψήφισαν την εφαρμογή μιας ακόμα δόσης λιτότητας που σκοτώνει την ανάπτυξη, στη σχεδόν αδρανή οικονομία της χώρας. Τα μέτρα λιτότητας, κατά το παρελθόν έχουν κάνει περισσότερο κακό παρά καλό, αλλά απειλούμενοι από τη διακοπή των αναγκαίων ευρωπαϊκών δανείων, οι σοσιαλιστές είδαν ότι δεν υπάρχει άλλη υπεύθυνη γραμμή. (Η συντηρητική αντιπολίτευση όμως, αγνόησε τις ευρωπαϊκές πιέσεις και ψήφισε όχι).
Σε αντάλλαγμα, η Ευρώπη θα απελευθέρωνε την επόμενη δόση της χρηματικής βοήθειας, προτείνοντας ένα νέο μακροπρόθεσμο σχέδιο βοήθειας, με σκοπό να επιτρέψει στην Ελλάδα να ανακάμψει και να ξεπληρώσει το χρέος της. Όπως ήταν αναμενόμενο, η βραχυπρόθεσμη χρηματική βοήθεια, την οποία χρειάζονταν επειγόντως οι Γαλλικές και οι Γερμανικές Τράπεζες για να διατηρήσουν την χρηματοοικονομική τους φερεγγυότητα, εγκρίθηκε εύκολα. Στον αντίποδα, η μακροπρόθεσμη ανακούφιση (νέα βοήθεια), την οποία χρειάζεται επειγόντως η Ελλάδα για να διατηρήσει ζωντανές τις ελπίδες της για αποκατάσταση, αναβλήθηκε για μετά τις διακοπές του Αυγούστου της ΕΕ.
Η αναμονή δεν αποφέρει τίποτα. Σε δύο μήνες, κατά πάσα πιθανότητα τα χρέη της Ελλάδας θα είναι υψηλότερα, οι ιδιωτικοί επενδυτές περισσότερο ανήσυχοι και τα επιτόκια υψηλότερα. Και, οι νέες εκλογικές αναμετρήσεις, που εξουσιάζουν τη σκέψη της καγκελάριου Άνγκελα Μέρκελ της Γερμανίας και του Προέδρου Νικολά Σαρκοζί της Γαλλίας, θα βρίσκονται πολύ πιο κόντα.
Τα χρέη της Ελλάδας θα συνεχίσουν να αυξάνονται όσο τα επιτόκια παραμένουν πολύ υψηλά και η οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας θα παραμένει πολύ αργή. Η Ελλάδα πληρώνει τώρα περισσότερο από 20% για τον ιδιωτικό δανεισμό και περισσότερο από 5% για το ευρωπαϊκό δάνειο. Η οικονομία της συνεχίζει να συρρικνώνεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Τα χαμηλότερα επιτόκια και οι υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης, είναι το κλειδί για την αποφυγή της πτώχευσης . Ένας γρήγορος τρόπος για να μειωθούν τα επιτόκια θα ήταν να εκδοθούν τα νέα Ευρωομόλογα ώστε να αναχρηματοδοτηθεί ένα μεγάλο μέρος του υπάρχοντος χρέους της Ελλάδας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει μια καλή πιστοληπτική ικανότητα μπορεί να συγκεντρώσει κεφάλαια με επιτίκια της τάξεως 3% έως 4%. Υπάρχουν και άλλες επιλογές , αλλά όλες προϋποθέτουν την αναχρηματοδότηση από υπάρχοντα πανευρωπαϊκά οικονομικά όργανα, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή άλλες καινούργιες.
Εάν υπήρχε αρκετός χρόνος, και περιθώρια δημοσιοοικονομικής διαχείρισης ώστε να επανεκκινηθεί η ανάπτυξη, η Ελλάδα θα μπορούσε να ξεπληρώσει το αναχρηματοδοτημένο χρέος πλήρως. Χαλαρώνοντας τις απαιτήσεις της Ευρώπης για δημοσιονομική συστολή, μαζί με τις φορολογικές μεταρρυθμίσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων υπηρεσιών και τις συνεχείς προσπάθειες να ανοίξει και πάλι η ελληνική αγορά εργασίας, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αύξηση της παραγωγικότητας, ώστε η Ελλάδα να αποπληρώνει μόνη της τα χρέη της.
Παρόλα αυτά, η κ. Merkel, ο κ. Σαρκοζί και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες, ούτε καν συζητούν για μία τέτοιου είδους προσέγγιση. Αντιθέτως, εστιάζουν την προσοχή τους σε σύνθετα και αμφίβολα σχέδια για να κρύψουν τις απώλειες των τραπεζών τους. Επιμένουν επίσης, παρά την λογική και τα υπάρχοντα στοιχεία, ότι οι ιδιωτικοί δανειστές θα συμμετάσχουν εθελοντικά στην αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους. Ακόμα προσποιούνται ότι η Ελλάδα δεν κινείται προς την χρεοκοπία. Τέτοιες στενές απόψεις είναι φανερό ότι δεν βοηθούν την Ελλάδα, και δεν θα αποτρέψουν την χρεοκοπία ή δεν θα μετριάσουν τις συνέπειές της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου